De laatste weken voor de zomervakantie zijn aangebroken. Waar voor de meeste kinderen die weken niet snel genoeg voorbij kunnen vliegen, is er vaak één groep waarvan de meeste leerlingen de tijd tot de vakantie stiekem nog een beetje willen rekken. Groep 8: de schoolverlaters. Want ja, na de zomervakantie start het grote nieuwe avontuur dat middelbare school heet. Zijn ze opeens niet meer de oudste maar de jongste guppies van de school. En dus zijn er nogal wat kinderen die het liefst nog een tijdje langer op de oude vertrouwde basisschool willen blijven.
Waarschijnlijk heeft dat ook te maken met alle schoolverlatersactiviteiten die in die laatste weken plaatsvinden. Schoolkamp, de eindmusical, de allerallerlaatste schooldag met alle afscheidsrituelen daaromheen… Ze hebben er het maar druk mee! Op de school van mijn oudste is er ook nog een andere activiteit gepland voor groep 8: het fietsexamen. Eerst allemaal de theorie onder de knie krijgen. En daarna mogen de leerlingen op de fiets stappen om het geleerde in de praktijk te brengen. Als hulpouder werd ik gevraagd om op een van de controleposten te gaan staan en goed te beoordelen of de leerlingen zich aan de verkeersregels hielden.
Uitdagend
Twee uur lang stond ik op een verkeerspunt dat op het eerste oog best overzichtelijk leek maar stiekem toch uitdagend was. Nadat de kinderen uit een fietstunnel kwamen fietsen, ging de weg schuin omhoog voordat ze bij een kruising van fietspaden aankwamen. De controlevragen waren duidelijk:
- Geven ze goed voorrang aan het verkeer dat van links en rechts komt?
- Steken ze de hand uit bij het afslaan naar rechts?
Zoals gezegd heb ik twee uur lang op deze plek gestaan. Het was een mooie, zonnige ochtend dus druk op straat. Niet alleen de leerlingen van de basisschool maar ook andere fietsers, scooters en opvallend veel scootmobielen kwamen voorbij. Als extra ‘handicap’ - of noem het een uitdaging als je wilt - lag er naast het fietspad een bouwplaats waar flink gewerkt werd. Hijskranen met nieuwe ramen reden af en aan en geregeld werd het fietsverkeer even stilgelegd om het bouwmateriaal veilig doorgang te kunnen geven.
Fouten
Al met al was het een komen en gaan van verschillende verkeersdeelnemers. En niet iedereen ging op de juiste manier met elkaar en de verkeersregels om. Wat heb ik een fouten voorbij zien komen! Geen voorrang verlenen ondanks duidelijke haaientanden. Afslaan zonder je hand uit te steken of knipperlicht aan te zetten. Bij het afslaan de bocht zo ruim nemen dat je op de verkeerde weghelft van het tegemoetkomend verkeer terecht komt. Vooral deze laatste overtreding werd veelvuldig gemaakt door groepjes wielrenners. Even voor de duidelijkheid: er was bijna geen enkele verkeersdeelnemer die deze ochtend op de correcte manier de regels volgde.
Met uitzondering van de leerlingen die het fietsexamen deden. Sommigen erg zenuwachtig, anderen wat nonchalanter op de fiets. Maar stuk voor stuk deden ze hun uiterste best. Dat bleek ook wel bij terugkomst op school toen we samen met de andere ouders de resultaten vergeleken. Op een aantal leerlingen na had iedereen het praktijkexamen gehaald. Slechts een paar kinderen mochten het nog een keer proberen. Niet alleen bij mijn controlepost maar ook bij die van andere ouders bleken de leerlingen het beter gedaan te hebben dan de volwassenen die deze dag de weg op waren gegaan.
Stralende koppies
De moraal van dit verhaal? Blijf oplettend in het verkeer. Ook wanneer de tijd van fietsexamen doen al ver achter je ligt. Simpele handelingen als voorrang verlenen en richting aangeven moeten er eigenlijk ingebakken zitten en zorgen voor een veiligere situatie in het verkeer.
Gelukkig was ik op deze zonnige ochtend geen getuige van een aanrijding, hoefden er geen schadeformulieren ingevuld te worden en kon ik - behalve van het zonnetje - vooral blij worden van de stralende en soms ook zeer inspannend kijkende koppies van de langsfietsende leerlingen.
Een paar uur later zat ik weer binnen achter mijn computerscherm en sprak ik een fietser die minder geluk had gehad en wél letsel had opgelopen. Geen voorrang gekregen op een plek waar dat wel had gemoeten. Voor hem ligt er helaas geen onbezorgde zomervakantie in het verschiet. Maar hij prijst zichzelf gelukkig dat het ‘slechts’ om een gebroken been gaat dat na een paar weken gips al weer hersteld zal zijn.
De kinderen van groep 8 gaan in ieder geval met zijn allen op de fiets richting schoolkamp. Ik wens ze enorm veel plezier!
