Het was december 2015. Mijn zoon werkte als glazenwasser. Het was best een stoere praatjesmaker eigenlijk. Met tattoos en zo. Je kent dat wel die types. Hij en zijn collega waren onderweg naar een klus. Ze reden in zo’n combi-autootje met 800 liter water erin. Toen moesten ze een beetje afremmen voor een file. En plotseling klapte er een Hongaarse vrachtwagen vol gas bovenop hen. En werd mijn zoon met 800 liter water in zijn rug tegen de voorruit aangeplakt. Er kwam rook uit. Die chauffeur naast hem voelde zijn benen niet meer. Die zat ook te schreeuwen.
Hij heeft daar zo’n opdonder van gehad. Twee dagen later is hij nog gaan werken. Maar binnen een paar uur was hij al weer thuis. Het ging helemaal niet meer. Je herkende hem niet meer terug. Hij schrok van alles. Van elk geluid, van elk… Er zat een soort spanning in hem en die kreeg hij niet weg. Hij is al tig keer bij PsyQ geweest, heeft allerlei therapieën gehad en medicaties. Toestanden allemaal! Schei uit!
Strijd
Het grootste probleem bij de schadeafhandeling was die Hongaarse tegenpartij. Psychische schade wordt daar niet vergoed blijkbaar. Dat maakte het een stuk moeilijker allemaal. Het is een hele strijd geweest. Maar gelukkig is het wel goed gekomen.
Op een gegeven moment heb ik contact gehad met Brandmeester, met Harry Kleine Schaars. Dat is een wereldman. Echt een goede man. Die is ook nog eens bij ons thuis geweest. Dat was ook een heel goed gesprek. Hebben we nog een lunch voor hem geregeld. Dat ging allemaal prima. En daarna hield hij ons goed op de hoogte. Maar ja, in die dingen gaat veel tijd zitten. En op een gegeven moment krijg je dan een bericht dat je je bankrekeningnummer moet geven en twee weken later staat het erop.
Geruststelling
Het is een mooi bedrag voor mijn zoon. Ik ben 73. Ik ga ook geen 30 jaar meer mee en dan staat hij er een beetje alleen voor. Maar dan heeft hij in ieder geval wat geld apart staan om hulp en zo te betalen. Dat was wel een geruststelling voor mij.
Hij is er heel laconiek in. Zo van: “Wat moet ik met dat klotegeld. Ik was liever weer gezond.” Ja, dat snap ik. Maar als je ongezond bent en je moet het ook nog met een klein uitkerinkje doen, dan heb je dubbel pech terwijl je er eigenlijk niks aan kan doen.
Mijn zoon wordt nooit meer beter. Tenminste, dat wordt niet verwacht door de mensen van PsyQ. Eens in de zoveel tijd komt er iemand langs van de VGZ voor een praatje en dat vindt hij heel prettig. En als hij zijn medicatie maar inneemt dan gaat het wel. Maar ja… Hij leeft een beetje ’s nachts ook… Hij slaapt veel…
Taxi
Zo af en toe moet hij ook naar PsyQ toe. Dan rij ik of hij gaat met de taxi heen en weer. Het is maar vijf tramhaltes ver maar dat lukt hem echt niet. We kregen van Brandmeester ook voorschotten want die kosten liepen natuurlijk hartstikke op. Even heen en weer met de taxi is toch 60 euro.
Ik had helemaal geen ervaring met letselschadeafhandeling. Mijn zoon uiteraard ook niet. Dus we zijn er een beetje open ingegaan. Maar we werden echt niet teleurgesteld. Echt prima! Van Harry, er gaat zo’n rust uit van die man! Omdat het een beetje een senior is natuurlijk. Hij nam tussendoor ook regelmatig contact op met mijn zoon om te vertellen dat er nog niks bereikt was. Gewoon om even contact te hebben. Dat vond mijn zoon ook fijn. En de mail ging dan via mij.
