Over een etentje en een zelfmoord
Er zijn van die momenten die je nooit zult vergeten. Het was een mooie zomerdag, 20 juli 2017. Samen met vrouw en zoon hadden we een leuke avond gehad. Een tevreden klant had mij en m’n gezin uitgenodigd voor een etentje in zijn restaurant. Die uitnodiging had ik met enige terughoudendheid geaccepteerd. Voor mijn werk werd ik namelijk al betaald en het voelde ook wat overdreven voor de – in mijn beleving – niet al te ingewikkelde letselschaderegeling voor vader en zoon. Maar de vader maakte wel subtiel duidelijk dat vanuit zijn cultuur een afwijzing erg ongebruikelijk zou zijn. Dus had ik mijn bedenkingen overboord gezet, lekker gegeten en hadden we elkaar nog eens uitgebreid bedankt. Het was al bijna donker toen we huiswaarts keerden.
Triest bericht
Een prachtige zomeravond. De radio stond aan. Het was fijn. Toen vertelde de DJ van dienst dat er een triest bericht was binnengekomen. Chester Bennington had zelfmoord gepleegd. Hij was de leadzanger en mede-songwriter van de rockband Linkin Park. Een band die ik dankzij mijn zoon had leren kennen en waarderen. De combinatie van rock en rap met de hartverscheurende zang van Chester. Numb, In the End en Bleed it Out behoorden ook toen al tot mijn favoriete songs.
Iemand die we niet kenden had een einde aan zijn leven gemaakt. Wat had hem bezield? Onze zoon had de band live gezien op Pinkpop gezien, maar dichterbij waren we niet geweest. Toch waren alle drie een beetje van slag. De avond kreeg een domper.
Leven veranderd
Mijn cliënten hebben het vaak zwaar. Hun leven is van het één op het andere moment volledig anders. Toekomst, kwaliteit van leven en mobiliteit zijn verloren. Soms tijdelijk maar soms ook blijvend. Dan moeten ze de kracht vinden om door te gaan. Daar kan ik ze een beetje bij helpen, maar uiteindelijk moeten ze het zelf doen. Dat lukt soms goed, vaak kost het veel moeite. Dan heeft het leven haast geen zin meer.
Inmiddels weet ik zo ongeveer wat Chester bezielde. Op YouTube heb ik nog talloze malen naar live optredens van Linkin Park gekeken, meegezongen en verdriet gehad over het offer van zijn leven. Zoveel talent, zoveel charisma en passie. Wat had ik graag in het publiek gestaan…
Ik heb nog wel eens vaker cliënten met een restaurant gehad. Maar geen uitnodigingen meer gekregen voor een etentje. Zou ik nu waarschijnlijk ook niet meer accepteren, want het beleid ten aanzien van te accepteren cadeaus is wat strenger geworden. Tijden veranderen.
Draad oppakken
Linkin Park presenteerde op 5 september de nieuwe zangeres. Terwijl ik dit schrijf heb ik dit eerste concert voor de derde keer geluisterd. En Emily is geen Chester, zij is anders maar presteerde! De draad weer oppakken. Daar gaat het om. Een band raakt zijn onvervangbare leadzanger kwijt, maar na zeven jaar komt er toch een vervolg. Het slachtoffer van een verkeersongeval raakt zijn been kwijt, maar gaat toch weer aan het werk. Daar wordt ik blij van!
Linkin Park gaat touren. Voorlopig niet in Europa. Kijk ik nog maar even op YouTube.
RIP Chester
