Bert's Blog: over vakanties en onbereikbaardheid
Het blijft een terugkerende frustratie: vakantie! 'Waar gaan jullie heen?', 'wat zijn jullie plannen?' of 'waar zijn jullie geweest?', 'wat hebben jullie gedaan?'.
Verantwoorden
Elke keer heb ik toch een beetje het idee dat ik me moet verantwoorden. Dat we nergens heen gingen, geen plannen hadden, nergens zijn geweest en niets hebben gedaan. We zijn niet op vakantie geweest, maar gewoon thuis gebleven. Want daar voelen we ons prettig. Dus geen exotische bestemmingen voor ons. Geen all inclusive Turkije, geen cruise door de fjorden en zelfs geen weekje fietsen op de Veluwe. Nee, wij bleven thuis en waren redelijk relaxed.
De eerlijkheid gebied te zeggen dat wij ook wel op een heel mooie plek wonen, maar dat geldt ook voor onze buurtgenoten. En die gaan dus wel naar Spanje, Italië, Frankrijk of minimaal naar Duitsland. Wij hebben getwijfeld over België, omdat iedereen daar lacht en dat taaltje is zo zacht. Toch bleven we lekker thuis. Geen gedoe met plannen, inpakken of andere stress. Gewoon in je eigen bed slapen en niet op zoek naar een kurkentrekker. Maar wel gewoon even een paar weken geen of in ieder geval weinig verplichtingen. Langer vind ik niet nodig.
Onbereikbaar
Even twee weken geen vakantie excuses. Geen onbereikbare klanten, dokters of verzekeraars. 'Sorry, maar het is vakantietijd. We hebben even weinig bezetting'. Of: 'De collega die het dossier behandelt, is met vakantie. Nee, er is geen waarnemer. Over drie weken is ze terug.' En na afloop is er natuurlijk: 'Nee, sorry. Ik ben er nog niet aan toegekomen. Net terug van vakantie.' Die excuses beginnen tegenwoordig al in mei en lopen door tot in september. Vakanties worden verrekt, eindeloos gerekt, en als eindeloos excuus verstrekt.
Natuurlijk gun ik iedereen zijn weekjes vrij. Vakanties naar exotische oorden, zonnige stranden of gewoon drie weken Frankrijk. Maar zou het misschien af en toe ietsje minder kunnen? Of zouden er wellicht ook nog wat mensen wel aan het werk kunnen gaan? En in ieder geval niet steeds die vakantie als excuus voor vertragingen willen aanvoeren?
Heel even normaal
Vandaag ben ik weer aan het werk gegaan. Dat vind ik ook prima. Weer structuur en regelmaat. Nog een week of wat met vragen over de vakantie trotseren. Nog een zelfde periode met excuses over de nog in te halen achterstand die door de vakantie is ontstaan. Dan is het weer even normaal. Heel even althans. Want dan begint iedereen weer over de herfstvakantie, de kerstvakantie dan volgt de wintersport en voor je het weet is het weer voorjaarsvakantie. Verrekte vakanties!
Of ben ik misschien gewoon een beetje jaloers? Soms bekruipt mij zelfs het gevoel dat we iets missen. Dat we misschien ook eens een weekje naar een Grieks eiland zouden moeten gaan. Of op een 14-daagse cruise, of ga ik maar meteen voor 21-daagse all inclusive op de Cariben? Dat gaat dit jaar alleen niet meer lukken. De dagen zijn op. Volgend jaar dan?
Dan genieten we waarschijnlijk weer van de rust als alle buren op vakantie zijn. Een paar weekjes. Op ons eigen terras.
