Blogs

Mijn blog met stemadvies kon nog net. Boeren is geen link. Want die blog kon net niet. Die heb je dus niet kunnen lezen. Jammer want ik had zoveel mooie alliteraties gemaakt. Deze week had ik mij uit willen leven over lentekriebels. Heb ik maar niet gedaan. Seks is net als politiek een heikel onderwerp. Zeker met die rechtse rukkers. En voor je het weet krijg ik bedreigingen en mist mijn werkgever klanten. Om mijn schoondochter die wel humor heeft nog maar eens te citeren: “Dat wil je niet. Nee, dat gun je niemand!”

Het is geen geheim dat ik politiek links georiënteerd ben. Het meest rechtse dat ik ooit heb gestemd was D66. Lang geleden. Het was nog in de tijd dat Jan Terlouw fractievoorzitter was. Vond ik toen een redelijk alternatief. Destijds hadden we nog geen stikstofcrisis. Niemand maakte zich nog druk om een aardbeving in Groningen. En we konden ons nog geen toeslagenaffaire bedenken. Maar ook toen was er al een dagelijks te volgen oorlog. Niet in Oekraïne maar verder weg: in Afghanistan. In een land waar we ons nog niet zo druk over maakten, hadden de Russen de toenmalige regering een handje geholpen. En als de Russen ergens een handje gaan helpen, dan komen er vaak tanks aan te pas.

Het jaar is twee maanden oud. Onze labradorpup is over een paar dagen een half jaar en de oorlog in Oekraïne duurt al een jaar. Dit waren zo ongeveer de eerste zinnen die ik dit jaar in mijn dagboek schreef. Een boekje dat die kwalificatie allang niet meer verdient. Ik schrijf inmiddels veel vaker een blog. Zo vond ik deze eerste zinnen ook wel geschikt als eerste regels van mijn nieuwe blog. De honderdste inmiddels.

Op het Vrijthof in Maastricht staat een prachtige gietijzeren klok. Sinds hij in 1905 geplaatst werd, geeft hij niet alleen de tijd aan. De klok heeft ook een grote sociale functie in de stad. Wanneer je tegen iemand zegt: “Ik zie je om zeven uur onder de klok”, zal niemand zich afvragen waar je elkaar precies ontmoet. Hordes studenten maar ook andere inwoners van de stad hebben deze plek op het Vrijthof als startpunt gehad voor verschillende avonturen. Als die klok eens kon praten…

Jij drinkt je koffie toch helemaal niet zwart? Naar aanleiding van mijn vorige blog kreeg ik die vraag natuurlijk. Nee, meestal niet. Maar dat is het voorrecht van de schrijver. Om iets mooier te maken of donkerder. Dus om eerlijk te zijn: meestal drink ik mijn koffie zonder suiker met een klein beetje melk. Een wolkje. Soms is zwarte koffie echter niet te vermijden omdat het niet anders kan of omdat het gezonder is.